استاد نمونه باید ارشادکننده هم باشد !!!!

ما در دستور زبان فارسی از دو فعل صحبت به میان می آوریم یکی فعل لازم و دیگری فعل متعدی ، فعل لازم آن است که به مفعول احتیاج ندارد مانند " حسن آمد " ولی فعل متعدی فعلی است که به مفعول نیاز دارد مانند " علی به حسین درس داد " از شرح فعل لازم و متعدی می خواستم داستانی واقعی را که در همین ارتباط از دوست بزرگوارم برای شما نقل کنم . ایشان داستان خود را اینچنین آغاز کرد : من در یکی از دانشگاههای آزاد استان اصفهان مشغول تدریس می کردم در این دانشگاه هم دانشجوی بومی وجود داشت و هم غیر بومی ، دانشجویان غیر بومی اکثرا تهرانی بودند برخی از دخترانی با مانتوهای خیلی چسبیده و صورتی آرایش کرده در کلاس درس حاضر می شدند . دختران بومی دانشجو با حجاب کامل یعنی با چادر به کلاس درس می آمدند کم کم آندسته از دختران تهرانی که حجابشان را درست رعایت نمی کردند روی دختران شهرستانی تاثیر گذاشته و حجاب آنها از چادر به مانتو چسبیده و آرایش آنچنانی تبدیل شد من به عنوان یک استاد نمی توانستم این قضیه را هضم کنم در یک روز که به کلاس آمدم درس خود را آغاز کردم پس از خاتمه کلاس ، آن دختران تهرانی و شهرستانی را به دفترم احضار کردم . من به دختران تهرانی که مسبب تغییر حجاب دختران شهرستانی شده بودند گفتم : فرزندان من اگر شما می خواهید گناهی را مرتکب شوید طوری این گناه را انجام دهید که فقط خود و خدایتان از آن آگاه باشد نه اینکه طوری گناه انجام دهید که باعث شوید تعدادی از دوستان خود را هم با خود همراه کنید یکی از دختران که جسارت بیشتری داشت گفت : استاد ، من و دوستانم واقعا نمی دانیم ما چه گناهی را مرتکب شده ایم . من به آن دختر جوان دانشجو گفتم : شما با پوشیدن مانتو نامناسب باعث شدید که دختران شهرستانی خودشان را با شما هماهنگ کنند و پوشیدن مانتو نامناسب را بر چادر ترجیح دهند این گناهی است که شما مرتکب شده اید بالاخره ما مسلمان هستیم باید هر چه دینمان به ما سفارش کرده به آن عمل کنیم حرف من این نیست که مانتو حجاب خوبی نیست . عرض من این است که مانتو بدن نما مطابق با شرع اسلام نیست و این مانتوهائی را که پوشیده اید مناسب حال شما نیست باید بدانید که فردای قیامت همین دختران شهرستانی در برابر خداوند عادل و متعال از دست شما شکایت می کنند و می گویند : آنها بودند که ما را گمراه کردند شما چه جوابی دارید بدهید ؟ دختران تهرانی از این حرف من سر به زیر انداختند و هیچ حرفی برای گفتن نداشتند . من در ادامه گفتم : وقتی خداوند به پیامبرش حضرت محمد (ص) می فرماید : به همسرانت بگو ، حجاب خود را حفظ کنند و در بیرون از خانه پوشیده ظاهر شوند تا آنها الگوئی برای زنان دیگر باشند پس تکلیف زنان و دختران ما از نظر حجاب روشن است ما در انجام گناه باید رفتاری چون فعل لازم داشته باشیم نه رفتاری چون فعل متعدی یعنی اگر مرتکب گناهی می شویم فقط خود و خدای ما بداند نه آنکه گناه ما باعث شود که دیگران هم تحریک شده و در گناه ما شریک شوند . دختران تهرانی از دختران شهرستانی معذرت خواهی کردند و گفتند : ما از فردا با چادر در کلاس درس حاضر می شویم و از استاد هم تشکر می کنیم که با این سخنان زیبا توانست که ما به اشتباهمان پی ببریم و از شما دختران شهرستانی هم می خواهیم که شما هم با چادر در کلاس وارد شوید من از اینکه توانسته بودم این دختران را ارشاد کنم خیلی احساس غرور می کردم آری دوستان عزیز ای کاش ما از این استادان در سطح کشور حداقل به تعداد انگشتان دست داشتیم .