روش تحقیق در ژاپن

در کشور پیشرفته ای مانند ژاپن ، دولت تحقیق را در مورد هر کاری سرلوحه هرکارشناسی قرار داده است سالها پیش بچه های پیش دبستانی و دبستانی ژاپنی که به مدرسه می رفتند کتابها و دفترهای خود را با کوله پشتی حمل می کردند برخی از دانش آموزان بخاطر حمل کوله پشتی خود شانه درد گرفته بودند والدین این دانش آموزان به محیط آموزشی فرزندانشان آمدند و این مشکل را با مدیران آموزشگاهها درمیان گذاشتند . مدیران به والدین گفتند : شما اصلا نگران نباشید ما این موضوع را با دقت بررسی می کنیم و نتیجه را به اطلاع شما می رسانیم مدیران هرکدام تیم تحقیق آموزشی دبستان خود را فرا خواندند و موضوع را با آنها به بحث گذاشتند از آن روز به بعد کمیته تحقیق هرکدام از آموزشگاهها مشغول بررسی شدند ابتدا یکی از کارشناسان آموزشگاهها کوله پشتی حدود صد دانش آموز را با چند سری کتاب و دفتر ، وزن نمود از انجام این کارفهمید این وزن کوله پشتی برای بچه های پیش دبستانی و دبستانی سنگین است و علت شانه درد دانش آموزان از این کوله پشتی هاست . سپس شبانه روز به تحقیق پرداخت تا ببیند چطور می تواند این مشکل را حل نماید پس از یک ماه تلاش شبانه روزی فکری به مغزش خطور کرد و آن این بود که باید در مدارس به هر کدام از دانش آموزان پیش دبستانی و دبستانی یک کمد تحویل دهند تا آنها مجبور نباشند این هم کتاب و دفتر را با کوله پشتی حمل نمایند و فقط بچه ها دفتر مشق و دیکته خود را با کوله پشتی حمل کنند که وزن زیادی ندارد و براحتی بچه ها می توانند آن را حمل کنند . بلافاصله کارشناس مربوطه به آموزشگاه خود رفت و مدیر اموزشگاه را از پیشنهاد خود آگاه نمود مدیر پس از شنیدن این پیشنهاد بسیار خوشحال شد و از وی تشکر نمود و این مسئله را به اطلاع مسئول اداره آموزش و پرورش کل رساند در مدت کمتر از یک هفته بخشنامه ای برای تمام مدارس ابتدائی ژاپن صادر شد و در این بخشنامه به تمام مدیران آموزشگاهها دستور داده شده بود که برای هرکدام از دانش آموزان کمدی اختصاص دهند و نگران هزینه آن نباشند زیرا اداره اموزش و پرورش کل تمام هزینه را پرداخت می نماید و به محقق پیشنهاد دهنده هم تشویق نامه و هم هدیه نفیسی از طرف اداره کل تهیه شد و مسئول اداره کل شخصا در آن آموزشگاه حضور یافت و به محقق پیشنهاد کننده تحویل داد و از او تجلیل نمود . حالا من روی سخنم با شما دوستان عزیز است فرض کنید این مشکل در آموزشگاههای ابتدائی ما اتفاق می افتاد که هم اکنون هم بچه های بیچاره ما هر روز این کوله پشتی را از خانه تا مدرسه حمل می کنند ولی کسی به آن اهمیت نمی دهد آیا کسی پیدا می شود که مانند آن محقق ژاپنی به فکر چاره بیفتد؟ به خدا قسم خیر چون اینجا ایران است و مسئولان برای نیروی انسانی کوچکترین ارزشی قائل نیستند .